بررسی زیباشناختی عناصر موسیقایی در دیوان فیاض لاهیجی

موسیقی و شعر از ابعاد مختلف با هم گره خورده است. ر خلاف نظر گروهی که موسیقی شعر را فقط در گرو وزن عروضی آن می­دانند، هر شعری را می­توان از چهار بعد موسیقیایی مورد بررسی قرار داد. موسیقی بیرونی که عبارت است از اوزان عروضی و نیمایی، موسیقی کناری که همان طنین ردیف و قافیه است، موسیقی درونی که مهم‌ترین موسیقی شعر است و در حقیقت عبارت است از مجموعه هماهنگی­هایی که از رهگذر تشابه و تفاوت صامت­ها و مصوت­ها پدید می­آید و در واقع برخورداری شعر از صنایع لفظی است و موسیقی معنوی‌، اشتمال شعر بر صنایع معنوی است. موسیقی شعر موجب برجستگی کلام می­شود لذا مقاله حاضر با روش توصیفی ـ تحلیلی  و مبتنی بر مطالعات کتابخانه­ای، ضمن تعریف زیبایی شناسی از دیدگاه اندیشمندان و کلیاتی درباره آن، به بررسی عناصر موسیقیایی اشعار فیاض لاهیجی با تکیه بر موسیقی درونی و معنوی می­پردازد و حدود 10 صنعت لفظی و 8 صنعت معنوی را مورد بررسی قرار می­دهد.